Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Το Καλοκαίρι του Έρωτά μου (2015)
Μια νεαρή γυναίκα από τη Λιθουανία μαθαίνει για την θεραπευτική δύναμη της αγάπης στο "The Summer of Sangaile", μια ταινία που τελικά είναι τόσο ρηχή όσο ο τίτλος της. Είναι πρωτίστως μια βιτρίνα για το άψογο μάτι της σκηνοθέτιδας Alanté Kavaïté για εντυπωσιακές συνθέσεις και την ικανότητα της να μεταμορφώσει απλές τοποθεσίες σε σχεδόν μαγικές. Το σενάριο της ωστόσο, μένει σε αυτές...