Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Αναχώρηση για Παρίσι 15:17 (2018)
Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω πόσο χάλια είναι η συγκεκριμένη ταινία της οποίας μάλιστα τη σκηνοθεσία υπογράφει ο clint eastwood. Ο μόνος λόγος που γράφω είναι για να σώσω όσους μπορώ από το να μπουν στον πειρασμό να τη δούνε. Ο τίτλος είναι εντελώς παραπλανητικός, το ίδιο και η εισαγωγή της ταινίας που μας προετοιμάζει για περιπέτεια. Αντί αυτού παρακολουθούμε...