Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Θα συμφωνήσω με τον Αντώνη η ταινία όντως θυμίζει το Heat. Θα συμφωνήσω όμως και με τον proteus για τον αποτυχημένο ως πρωταγωνιστή Gerard Butler, που ακόμα για μία φορά δεν έχει τίποτα να προσφέρει ως ηθοποιός. Η υπόθεση χιλιοπαιγμένη, βρώμικες συμμορίες, βρώμικοι αστυνομικοί, ληστείες, κυνηγητό στους δρόμους και έναν μεγαλεπήβολο τίτλο για να προσελκύσει κοινό. Δεν είναι η χειρότερη...
Φόνος στο Λευκό Οίκο (1997)
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far