Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά
Αμερικανικό Ειδύλλιο (2016)
Η δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Ewan McGregor (17 χρόνια μετά τη πρώτη του) φαίνεται ικανοποιητική. Με πρωταγωνιστή τον ίδιο, τη Τζένιφερ Κόνελι ως σύζυγό του και τη Ντακότα Φάνινγκ (Μαίρη) ως κόρη τους, πρόκειται για ένα αρκετά βαρύ (και περίεργο) δράμα, που επικεντρώνεται στη τραγική ιστορία της Ντακότα Φάνινγκ, ως ένα πολύ προβληματικό παιδί (και το ίδιο ως έφηβη και ενήλικη),...