Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Ο Έκπτωτος (2018)
Η κύρια διαφορά αυτής της ευρωπαϊκής ταινίας είναι ότι ο ήρωας (ο διεφθαρμένος ήρωας) δεν μοιάζει καθόλου με τον Ράμπο, επομένως πρέπει να χρησιμοποιήσει την ευγλωττία του για να χειραγωγήσει τα πράγματα σε ένα σύστημα όπου κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Η σωματική βία είναι ελάχιστη στην ταινία. αλλά ο διάλογος και οι καταστάσεις είναι πραγματικά έντονες. Υπάρχουν κάποιες...