Από τις πιο βαρετές και χωρίς νόημα ταινίες με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έχω δει μαζί με τον Κώδικα των Ναβάχο και το Κάποτε Ήμασταν Στρατιώτες. Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο σχόλιο η βασική μάχη εξελίχθηκε σε ένα μικρό κομμάτι γης και τα ανοιχτά πλάνα σε όλη την ταινία ήταν ελάχιστα. Αυτό είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα καθώς ποτέ δεν είχαμε τη μεγάλη εικόνα της μάχης....
Όταν κοιτάζω τις βαθμολογίες φαίνεται ότι αυτή είναι η καλύτερη ταινία από τη σειρά Mission Impossible, αλλά αφότου την παρακολούθησα οφείλω να καταλήξω στο αντίθετο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η "αποστολή" θα είναι σχεδόν "αδύνατη" σε κάθε μία από αυτές τις ταινίες και ότι πάντα στο τέλος θα την φέρουν εις πέρας, επομένως είμαστε εξοικειωμένοι με την υπερβολή και το δράμα στα Επικίνδυνη...
Η Ψυχή και το Σώμα (2017)
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...