Αναμφισβήτητα μια ταινία με ατέλειωτη δράση, χιούμορ και εξαιρετικά εφέ. Ο συνδυασμός γρήγορων εναλλαγών σκηνής, με μοντέρνα μουσική και εντυπωσιακά πλάνα είναι κάτι που μας έχει συνηθίσει ο Μάικλ Μπέι εδώ και χρόνια, από το πρώτο Bad Boys μέχρι και το Pain & Gain (γρήγορα αναγνωρίζεις τη δουλειά του, αν έχεις δει τις ταινίες του). Τώρα, σαν ιστορία δεν λέει πολλά, καθώς το σενάριο...
FRIDAY THE 13th wanna be... Αυτο τα λεει ολα.... Μια μετρια προσπαφεια να αναβιωσει ο Τζασον Βιρχις...Ουτε καν...Πλην μια δυυο ομολογουμενος έξυπνων και ευρηματικων θανατων, η ταινεια δεν εχει να προσφερει κατι. Αντιθετα...Βαρετη και κουραστικη εξαιτίας της έλλειψης μουσικής επένδυσης. Αν είναι δυνατόν θρίλερ χωρίς μουσική αγωνίας.
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...