Η τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι παρανοική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εξαιρετικά άτακτη, αλλά με άφησε κάπως ψυχρό. Η Έμα Στόουν υποδύεται το τέρας του Φρανκενστάιν της ταινίας, μια γυναίκα που θέλει ανεξαρτησία και ελευθερία, σεξουαλικά αλλά και γενικά, χωρίς να χρειάζεται να ζήσει τη ζωή της με κανόνες που έχουν θεσπίσει οι άνδρες. Είναι μια δυνατή και περήφανη...
Από τις λίγες φορές που η Γη δε σώζεται από έναν γήινο ήρωα όταν ο υπόλοιπος κόσμος δε μπορεί να κάνει τίποτα. Πιασάρικο το νόημα της ταινίας, μέτρια η ερμηνεία του Ριβς, τρανά άστοχη η επιλογή της Κάθι Μπέιτς για τον ρόλο της υπουργού, καλό το σενάριο αν και πρόκειται για ριμέικ, πολύ καλά (για την εποχή) τα οπτικά εφέ
Ραντεβού στις Γιορτές (2020)
Είναι επίσημο; αυτή η πανδημία με έχει καταστρέψει, γιατί όχι μόνο επέλεξα να παρακολουθήσω αυτό τη ρομαντική κομεντί, αλλά το απόλαυσα κιόλας! Είμαι φαν του τρόμου και του εγκλήματος, οπότε δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Αυτή η ταινία είναι αστεία μετά από λίγο και οι δύο πρωταγωνιστές δείχνουν να έχουν μεταξύ τους χημεία. Στην πραγματικότητα συνειδητοποίησα οτι ήθελα να γίνουν...