Μια μητέρα νοικιάζει τρεις διαφημιστικές πινακίδες για να αμφισβητήσει τις αρχές προκειμένου να βρουν και να συλλάβουν τον δολοφόνο της κόρης της. Πραγματικά δεν μπορούσα να εντοπίσω έστω ένα πράγμα που δεν μου άρεσε. Ένα από τα καλύτερα στοιχεία αυτής της ταινίας είναι οτι είναι απρόβλεπτη. Με μια ιστορία σαν αυτή, νόμιζα ότι ήξερα πού κατευθυνόταν η ιστορία, αλλά ο σκηνοθέτης...
Αυτή η ταινία έχει όμορφη οπτική για τους θεατές: τα κοστούμια και τα σκηνικά κόβουν την ανάσα και η κινηματογράφηση είναι εντυπωσιακή. Αλλά είχα κάποια ανάμεικτα συναισθήματα όταν τελείωσε κι αυτό οφειλόταν εν μέρει στο σενάριο, που κατά διαστήματα φαινόταν βαρετό, με επιφανειακούς διαλόγους και κάποια απότομα άλματα στο χρόνο, με τα οποία προσπάθησαν να ξεπεράσουν ανεπιτυχώς...
Διαζύγιο Θανάτου (2002)
Το «Διαζύγιο Θανάτου» είναι μάλλον ένα ριμέικ του μεγάλου «Ραντεβού στο Παρίσι», αλλά τελικά (όπως θα δείτε κι εσείς) δεν του αξίζει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ξανακάνουν την original ταινία αφού αυτή είναι μεγαλειώδης μέχρι σήμερα, τόσο ως θρίλερ Χίτσκοκ όσο και ως κωμωδία. Αλλά το έκαναν ξανά, και όπου στην αρχική ταινία πρωταγωνιστούσε ο Cary Grant...