Βγηκαμε απο την αιθουσα του κινηματογράφου ολοι με εναν κομπο στον λαιμο. Κατα την διαρκεια της ταινιας τα συναισθήματα ειχαν σκαμπανεβασματα. Στην μια φαση θα μας εβλεπες ολους να κλαίμε (σίγουρα και με υπολοιπα απο προσωπικες μας στιγμές) και στην αλλη φάση να πεθαίνουμε απο τα γελια. Απίστευτη ερμηνεία απο ολους τους ηθοποιούς!!! (Μας επαιζαν στο μικρο τους δαχτυλακι) Αλλα αξιέπαινη...
Αυτή η ταινία έχει εξαιρετική πλοκή, εξέλιξη και δράση. Είναι μια γοητευτική, αστεία και διασκεδαστική ιστορία ενώ παράλληλα αποκαλύπτει τρομακτικά γεγονότα σχετικά με το εκλογικό μας σύστημα (και ειδικά το αμερικάνικο), τοποθετώντας την ευθύνη στους ώμους και των δύο κομμάτων. Η ταινία βγήκε ακριβώς όταν έπρεπε. Μια αμερόληπτη ματιά στην αμερικανική πολιτική και πώς και τα δύο...
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...