Ναι, πρόκειται για μία μοναδική ταινία βασισμένη σε ένα πολύ έξυπνο σενάριο, κλειδί του οποίου είναι οι 7δυμες αδερφές που ενσαρκώνει η Νούμι Ραπάς. Συμφωνώ ότι το δυστοπικό φόντο της ταινίας έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές στο παρελθόν όπως επίσης και η αγωνία της εξουσίας για τον έλεγχο της μάζας. Και μιλάμε για ταινίες όπως το 1984 ή το Metropolis που γυρίστηκαν πάρα πολλές...
Μια τυπική ιστορία ρομαντισμού και κωμωδίας, χωρίς τίποτα καινούριο αλλά οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπείς και ακόμα κι αν δεν συμπεριλαμβάνεται στον αγαπημένο μου τύπος ταινιών, βρήκα τον εαυτό μου να τη βρίσκει ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον μου καθώς τη παρακολουθούσα. Η Άννα Φάρις και η Εύα Λονγκόρια είναι πολύ καλές εδώ, αλλά ο Eugenio Derbez είναι ακόμα καλύτερος, αρκετά αστείος...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...