Μια συνάντηση με μια ιδιαίτερη πόλη. Μια μετρημένη ματιά στην πολιτική, φυλετική και θρησκευτική μισαλλοδοξία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στη μεταπολεμική Κωνσταντινούπολη. Με εξαιρετικές γεύσεις, χρώματα, δυνατές παραδόσεις, με μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Μια ταινία που γίνεται, σκηνή με σκηνή, μαγεία κι ένα ταξίδι πνεύματος σε ένα μέρος της Ευρώπης που διατηρεί προσεκτικά...
Από τις πολύ καλές αισθηματικές ταινίες με πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας από τον πρωταγωνιστή καθώς παράλληλα εξελίσσονται οι σκηνές της ταινίας δίνει μία μοναδική διάσταση στην εξέλιξη και το νόημα της ιστορίας. Αν και όχι ιδιαίτερα γνωστοί οι πρωταγωνιστές, αποδίδουν τέλεια τους χαρακτήρες που εκπροσωπούν. Ο Άντον Γιέλτσιν είναι πολύ πειστικός...
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά