Αν και η ιστορία μοιάζει με αυτή του Δια Πυρός και Σιδήρου, το αποτέλεσμα ούτε καν τη πλησιάζει καθώς βλέπουμε μια ακόμα ταινία που ο πρωταγωνιστής - πρώην στρατιωτικός που έχει αποσυρθεί και τα κάνει όλα με μια τρομερή άνεση - επιστρέφει για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει αυτό το σενάριο; Είναι πολύ ενοχλητικό σε μια ταινία δράσης να βλέπουμε εξωπραγματικές...
FRIDAY THE 13th wanna be... Αυτο τα λεει ολα.... Μια μετρια προσπαφεια να αναβιωσει ο Τζασον Βιρχις...Ουτε καν...Πλην μια δυυο ομολογουμενος έξυπνων και ευρηματικων θανατων, η ταινεια δεν εχει να προσφερει κατι. Αντιθετα...Βαρετη και κουραστικη εξαιτίας της έλλειψης μουσικής επένδυσης. Αν είναι δυνατόν θρίλερ χωρίς μουσική αγωνίας.
Στη Ρώμη Με Αγάπη (2012)
Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...