Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...
Γουέστ Σάιντ Στόρυ (1961)
Το να αποκαλείς το "West Side Story" ένα μιούζικαλ δεν είναι αρκετό. Αντιπροσωπεύει ένα τρομερό επίτευγμα στην ιστορία του κινηματογράφου, ειδικά για το 1961. Είναι σίγουρα στα 5 καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών μαζί με το "Η Μελωδία της Ευτυχίας", το Grease και το "Ο Μάγος του Οζ" κτλ Βασισμένο στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", το "West Side Story" αφηγείται την ιστορία των αντίπαλων...