Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Αιγαίο SOS (2018)
Ακόμα μια άκομψη και πρόχειρη διασκευή του Σειρήνες στο Αιγαίο και παρά τη πτωτική τάση της προηγούμενης ιδίου θέματος ταινία, οι παραγωγοί εξακολουθούν να επιμένουν. Αυτό δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που συμβαίνει, ούτε ελληνική πρωτοτυπία. Όλοι οι παραγωγοί προσπαθούν να βγάλουν και να ξαναβγάλουν ένα αρχικά επιτυχημένο σενάριο, μέχρι να εξαντλήσουν το ακροατήριο (ή να εξαντληθούν...