Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Πρόκειται για μία από τις πιο εκπληκτικές και φιλοσοφικά τολμηρές πολεμικές ταινίες που έχουν φτιαχτεί ποτέ, με τεράστια (σήμερα, αλλά και τότε) ονόματα ηθοποιών. Το 1978, ο Terrence Malick ως σεναριογράφος έγραψε το επιτυχημένο κλασικό "Ημέρες ευτυχίας". Για τα επόμενα 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ο Malick δεν έκανε ούτε μία ταινία, μέχρι την κυκλοφορία αυτού του έπους του...
Μια Ενοχλητική Αλήθεια 2 (2017)
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...