Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Με κάθε ειλικρίνεια, μπορώ να πω για το Doctor Who μόνο θετικά. Μπορεί να έχει ασυνέπειες εδώ και εκεί, αλλά ως franchise είναι η καλύτερη τηλεοπτική σειρά που έχει παραχθεί ποτέ. Το Doctor Who είναι συναρπαστικό, γεμάτο δράση, συναισθηματικό, αστείο και δραματικό - και αυτό το κάνει με τρόπο που το κάνει διασκεδαστικό να το παρακολουθείς ενώ δεν είναι πολύ βαρύ όπως το The Walking...
Το Σύνδρομο του Βερολίνου (2017)
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....