Με ένα απίστευτο καστ μεγάλων ονομάτων, πρόκειται σαφώς για τη καλύτερη ρομαντική κομεντί του 2009 και για μένα προσωπικά, από τις καλύτερες από το 2000 και μετά. Εξερευνώντας τις σχέσεις ζευγαριών σε παράλληλες ιστορίες, αναδεικνύει τον διαχρονικό προβληματισμό για το πως γίνονται, εξελίσσονται και τελειώνουν, έχοντας παράλληλα ένα πολύ πρωτότυπο τίτλο που σου κινεί την περιέργεια...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Ρίπαχεν (2016)
Βασισμένο σε πολλές ιστορικές αλήθειες, το Riphagen παρουσιάζεται ως συνδυασμός αγωνίας και μυστηρίου. Ο Andries Riphagen, που καλείται μερικές φορές ο ολλανδικός Al Capone, ήταν ένα σημαντικό μέλος του ολλανδικού υποκόσμου που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές για το δικό του προσωπικό όφελος. Κάποιοι θα ξεγελαστούν από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες που λέει στους απελπισμένους...