Στο μεγαλύτερο μέρος του, ένιωθα ότι ήταν περισσότερο μια πλατφόρμα Instagram για φίλες τενίστριες παρά για τους ίδιους τους τενίστες. Ελπίζω το επόμενο μέρος να είναι πιο επαγγελματικό, πιο προσανατολισμένο στο τένις. Ωστόσο, μου αρέσει όλη η ψυχολογία του παιχνιδιού, η αντοχή των παικτών και όλες οι ιδέες. Ας ελπίσουμε ότι περισσότερα από αυτά θα δούμε σε επόμενα επεισόδια. Επίσης,...
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...