Με ένα απίστευτο καστ μεγάλων ονομάτων, πρόκειται σαφώς για τη καλύτερη ρομαντική κομεντί του 2009 και για μένα προσωπικά, από τις καλύτερες από το 2000 και μετά. Εξερευνώντας τις σχέσεις ζευγαριών σε παράλληλες ιστορίες, αναδεικνύει τον διαχρονικό προβληματισμό για το πως γίνονται, εξελίσσονται και τελειώνουν, έχοντας παράλληλα ένα πολύ πρωτότυπο τίτλο που σου κινεί την περιέργεια...
Όπως φαντάζομαι ένιωσαν και όλοι αυτοί που το είδαν, αυτή η ταινία είναι τόσο χάλια, που έπρεπε να γράψω μια προειδοποίηση σε όποιον σκέφτεται να το παρακολουθήσει. Σας παρακαλώ μην τη δείτε. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφερα να φτάσω στα 80 λεπτά από τα 140, όπου και δεν μπορούσα να αντέξω πια. Ο εγκέφαλός μου φώναζε για να σταματήσω! Μακράν το χειρότερο αυτής της ταινίας είναι...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...