STILL ALICE: ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΡΑΕΙ (2014)
Η φαινομενικά υγιής, αναγνωρισμένη καθηγήτρια γλωσσολογίας του πανεπιστημίου της Columbia, Alice Howland, είναι μια 50χρονη μητέρα τριών παιδιών, μια καταξιωμένη μελετητής και ένα τραγικό θύμα της νόσου του Alzheimer. Μετά από ένα παραπλανητικά αθώο μπέρδεμα της γλώσσας, μια σύντομη απώλεια μνήμης κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης και μια φάση αποπροσανατολισμού μέσα στην πανεπιστημιούπολη, θα γίνει αρκετά σαφές στον γιατρό της Alice ότι πάσχει πράγματι από αυτή την κληρονομική νόσο. Καθώς η ασθένεια προχωρά - πράγμα αναπόφευκτο - η Alice πνίγεται σιγά-σιγά μέσα στο ίδιο το μυαλό της και όχι μόνο θα σταματήσει να αναγνωρίζει τα αγαπημένα της παιδιά, αλλά υπάρχει ακόμα το ενδεχόμενο να έχει μεταδώσει την ασθένεια και σε αυτά. Καθώς η προσωπική τραγωδία της Alice ξετυλίγεται σταδιακά, θα αισθάνεται συχνότερα ανήσυχη, συναισθηματικά φορτισμένη, ακόμη και χαμένη μέσα στο σπίτι της, ενώ ο γρήγορος εκφυλισμός της ασθένειας την υποχρεώνει σταθερά να γίνεται αόρατη καθώς σχεδόν εξαφανίζεται μέσα στον εαυτό της
Το "Κάθε Στιγμή Μετράει" είναι μια ρεαλιστική και συναισθηματική ιστορία μιας γυναίκας που ζει με τη νόσο του Alzheimer. Η Julianne Moore παρουσιάζει με επιτυχία τον αγώνα, τη σύγχυση, τον θυμό, τον πόνο και την απομόνωση της ύπαρξης μιας τέτοιας ασθένειας μέσω της απίστευτης ερμηνείας της. Δείχνει στο κοινό τι σημαίνει και πως επηρεάζει τον ασθενή το Alzheimer. Αυτή η ταινία έχει ένα καταπληκτικό σενάριο, ένα σενάριο που είναι ωμό και ειλικρινές. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη εμφάνιση συνολικά από το cast, που χαρακτηρίζει τον Alec Baldwin ως υποστηρικτικό και αγαπητό σύζυγο και την Kristen Stewart ως τη νεότερη κόρη Lydia. Η ταινία σίγουρα κάνει τον θεατή να σκεφτεί βαθιά για τις πτυχές της ζωής, όπως οι αναμνήσεις, η οικογένεια, η απώλεια και η αμηχανία που απευθύνονται όλα στην Still Alice
Η ταινία μπορεί να φαίνεται σαν να βασίζεται σε ένα γνωστό πρότυπο που βλέπουμε στα τηλεοπτικά δίκτυα κατά περιόδους, κυρίως λόγω του ύφους στο οποίο κινηματογραφείται. Η κάμερα παρουσιάζει τα πράγματα άμεσα αλλά δεν είναι αρκετά τολμηρή ώστε να ξεχωρίσει. Η μουσική είναι θαυμάσια επίσης. Τα εύσημα πάνε στον συνθέτη Ilan Eshkeri, ο οποίος έκανε μια εκπληκτική δουλειά στην ταινία. Η μουσική είναι συχνά έντονη και μινιμαλιστική και δημιουργείται η αίσθηση οτι δεν είναι απλώς μια προσθήκη στο ήδη τεταμένο περιβάλλον που βρίσκονται οι χαρακτήρες
Λίγες ταινίες με θέμα το Αλτσχάιμερ δείχνουν σχεδόν εξ ολοκλήρου από την οπτική γωνία του ασθενή και ακόμη λιγότερες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις εσωτερικές σκέψεις και τα συναισθήματά του καθώς εξελίσσεται η ασθένεια. Δείτε αυτή τη δραματική ιστορία γιατί αφορά όλους μας, αλλά κυρίως για τη θαυμάσια ερμηνεία της Moore. Δεν ήταν καθόλου έκπληξη που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού για το 2015
