Ο Gabriele Salvatores έκανε μια ταινία που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια ενός πολέμου χωρίς καμία πολεμική σκηνή, παρουσιάζοντας το ελληνικό νησί ως παράδεισο στη Γη για αυτούς τους ασυνήθιστους στρατιώτες. Όλοι τους έχουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, αλλά καθώς περνάει ο καιρός, μόνο ένας στρατιώτης προσπαθεί πάντα να φύγει με κάθε κόστος (θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του)....
Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...