Πάντα βάζω κανόνα να κάνω κριτική μόνο όταν τελειώσει μια σειρά ή μια ταινία. Σε αυτήν την περίπτωση, ξεκίνησα περίπου σαράντα λεπτά, για έναν μόνο λόγο: βαρέθηκα απίστευτα. Λατρεύω την πρωτότυπη Blade Runner του 1982, και παρόλο που μια ταινία πίστευα ότι δεν χρειαζόταν ποτέ συνέχεια, ήμουν ανοιχτός σε αυτή την εκδοχή και πίστευα ότι η βασική ιστορία αυτής της ταινίας ήταν αρκετά...
Πιθανότατα είναι η πιο αστεία ταινία που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Έχει όλα τα βασικά συστατικά μιας παραδοσιακής βαρετής αστυνομικής κωμωδίας: Ένας λευκός ιρλανδός αστυνομικός συνεργάζεται με έναν αφροαμερικανό αστυνομικό, ναρκωτικά, δολοφονίες, διαφθορά και ούτω καθεξής, αλλά ο σκηνοθέτης JM McDonagh μεταφέρει το είδος σε ένα νέο επίπεδο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, κάθε σκηνή...
Τα Πάθη του Χριστού (2004)
Και τι δεν έχει ειπωθεί γι αυτή την ταινία...Για αρχή, θα σχολιάσουμε τη βιαιότητά της, καθώς 100 από τα 126 λεπτά της ταινίας αφορούν ειδικά και περιγραφικά τα μαρτύρια του Ιησού. Για να συνεχίσουμε, η προσπάθεια είναι σίγουρα φιλόδοξη και τεχνικά καταρτισμένη, αλλά με μετριοπαθείς ερμηνείες και αρκετή δόση υπερβολής από τον Μελ Γκίμπσον (ο οποίος χρηματοδότησε την ταινία με $25...