Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Εξαιρετική ταινία. Μοναδικός Τζέρεμι Άιρονς. Μία ιστορία αγάπης, φόβου, εσωτερικότητας, πόνου και ηθικής. Την προτείνω ανεπιφύλακτα Και όλες οι ερμηνείες μου άρεσαν πολύ όπως και η σκηνοθεσία. 'Αγάπησα τις λέξεις περισσότερο απ'όσο αγάπησα εκείνη που με ενέπνευσε να τις γράψω .' Σκεφτόμαστε αυτή την φράση κάθε μέρα
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...