Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Ο Ναυαγός (2000)
Δύσκολο να έπαιρνε το όσκαρ τελικά ο Τομ Χανκς. Όχι γιατί ο ρόλος ενός καθημερινού ανθρώπου που γίνεται ναυαγός δε του ταίριάζε, αλλά γιατί η ερμηνεία του δεν είναι ιδιαίτερη. Προσωπικά μου άρεσε το κλίμα της ταινίας και ειδικά τα πρώτα 30' που έχουν περισσότερη δράση και αγωνία. Δύσκολο επίσης να μην έχει δει κάποιος τη ταινία, καθώς είναι πολυπαιγμένη σ αυτά τα 18 χρόνια που έχει...