Η ταινία αφορά ένα παιδί που φροντίζει τον πατέρα του, ο οποίος έχει άνοια και "ονειρεύεται" μέσα από τις αναμνήσεις του - όπως λέει ο τίτλος - τις ζωές που δεν έζησε. Απολύτως συναρπαστική παράσταση από τον Javier Bardem και ολόκληρο το καστ, και μια απίστευτα συγκινητική ιστορία, η οποία συγχωνεύει τα όρια της πραγματικότητας και του φανταστικού κόσμου. Το επίπεδο της δραματουργίας...
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Ο Τυχοδιώκτης του Παρισιού (2018)
Ο σκηνοθέτης Jean-Francois Richet μας παρουσιάζει το βίαιο και τρελό πορτρέτο του Eugene Francois Vidocq, του διαβόητου εγκληματία που μετατράπηκε σε περίφημο ντετέκτιβ, οικοδομώντας τα θεμέλια της σύγχρονης εγκληματολογίας και εμπνέοντας συγγραφείς όπως ο Honore de Balzac και Edgar Allen Poe. Για την ταινία τώρα, ο Richet καταλήγει να μετατρέπει μια πιθανότατα επιτυχημένη ιστορία...