Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Ενώ βρήκα το "Η Διαδοχή" τρομακτικό - μια ταινία που έχει πολλά κοινά με αυτή εδώ - θα δίσταζα να περιγράψω το Μεσοκαλόκαιρο ως τέτοιο. Έχει κι αυτό το μερίδιό της σε μια φρικτή ιστορία, αλλά η πιο γήινη φύση της επικεντρώνεται στον τρόμο και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και καταθλιπτικές ταινίες τρόμου που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Το ξεκίνημα...
Σκέφτομαι να Βάλω Τέλος (2020)
Η ταινία είναι απίστευτα κουραστική. Η πρώτη μισή ώρα αφορά έναν ατελείωτο διάλογο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Οι διάλογοι αυτοί χωρίς νόημα συνεχίζονται και μετά σε άλλο χώρο. Ανά διαστήματα η ταινία δείχνει άσχετες σκηνές που δεν αφορούν τη ροή της. Κάποιοι χαρακτήρες είναι υστερικοι η γίνονται υστερικοι, έντονα και ψεύτικα. Με λίγα λόγια η ταινία είναι...