Λοιπόν, η ταινία αυτή ήταν όντως ένα ταξίδι, αλλά όχι με την καλή έννοια - η ταινία με πρωταγωνιστή τον Patrick Swayze δεν είναι αριστούργημα, αλλά σε σύγκριση με αυτήν, είναι ένα αριστούργημα ψυχαγωγίας υψίστης τάξης... Αυτό το ριμέικ ή η επανεμφάνιση ή οτιδήποτε άλλο είναι, απλώς είναι κακό από κάθε άποψη. Δεν υπάρχουν αξιαγάπητοι χαρακτήρες, μόνο τυχαία βία, και τα υπόλοιπα...
Τα "Δάκρυα του Ήλιου" είναι μια ταινία με ένα ανθρωπιστικό μήνυμα και μια ενδιαφέρουσα πρώτη ώρα, αλλά περιέχει πάρα πολλά κλισέ του Χόλιγουντ για να αξίζει κάτι παραπάνω. Η ταινία τολμά να δείξει τους αντάρτες της Νιγηρίας και τις ενέργειές τους, τα πράγματα που βλέπουμε στις ειδήσεις σε μέρη όπως η Λιβερία και το Σουδάν. Μας δίνει μια εικόνα για το πόσο απελπιστική είναι η κατάσταση...
Το Κόκκινο Σπουργίτι (2018)
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...