Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Ο κινηματογράφος στα καλύτερά του. Μια ελαφριά, διασκεδαστική, μια προκλητική ιστορία που λέει μια δύσκολη αλήθεια για την εποχή μας. Η υπεροπτική στάση των αφηγητών μιμείται υπέροχα τη νοοτροπία των πλούσιων, όχι μόνο του σήμερα, αλλά όλων των εποχών. Λένε στην αρχή ότι είναι ένα παραμύθι, αλλά θα έλεγα ότι είναι ένα μοντέρνο παραμύθι ηθικής. Μην περιμένετε μια σκοτεινή ταινία....
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...