Να ξεκινήσουμε με τα θετικά. Η ταινία έχει άριστη σκηνοθεσία, εξαιρετική ατμόσφαιρα και σκηνικά, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Γυρίστηκε όντως στη Νορβηγία, όπου εξελίσσεται και η ιστορία και εκμεταλλεύεται άριστα τις τοποθεσίες της με αρκετές εντυπωσιακές λήψεις από ψηλά. Η ιστορία ωστόσο είναι τόσο συνηθισμένη. Ένας serial killer, ένας αστυνομικός με προβληματικό παρελθόν...
Καλή παραγωγή, με αρκετή ένταση, πολύ ενδιαφέρουσα αναπαράσταση μιας μάχης στη θάλασσα, αν και δεν είμαι σίγουρος πόσο ρεαλιστική και ακριβής ήταν (αυτά τα γερμανικά υποβρύχια ήθελαν πολύ να πολεμούν πάνω από το νερό, σωστά; ) Το κύριο ζήτημά μου: Ήταν σαν ένα ντοκιμαντέρ, πολύς χρόνος μάχης αλλά όχι αρκετό ανθρώπινο δράμα. Δεν υπήρχε χρόνος για να αναπτυχθούν χαρακτήρες ή ακόμη...
Το Έθνος του Ενός Παιδιού (2019)
Για μένα, η πολιτική του ενός παιδιού είχε νόημα όταν ήμουν νεότερος και δεν ήξερα και πολλά. Διορθώστε τον υπερπληθυσμό περιορίζοντας το μέγεθος της οικογένειας. Εύκολο, σωστά; Οι ατομικές ελευθερίες είναι λιγότερες στην κομμουνιστική Κίνα - ο υπερπληθυσμός δεν βοηθά στο συλλογικό καλό αλλά στο ατομικό. Τελικά, μήπως οι περισσότεροι Κινέζοι απλώς συσπειρώνονταν και θυσιάζονταν...