Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Αυτή η ταινία δεν έχει και τόσο ενδιαφέρουσα υπόθεση, δεν είναι επαρκώς σκηνοθετημένη, ορισμένοι ηθοποιοί κακώς επιλέχθηκαν για να παίξουν σ' αυτή την ταινία. Είναι μια μέτρια ταινία. Εάν κανείς τη συγκρίνει με άλλες πολεμικές ταινίες τού παρελθόντος, μετά βίας θα έβαζε βαθμό 1 ή 2. Εάν κανείς τη συγκρίνει με άλλες πολεμικές ταινίες που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια, ίσως να έβαζε...
Στο Βαθύ Γαλάζιο (2017)
Ξεκίνησα να βλέπω την ταινία με μεγάλες ελπίδες. Δεν υπάρχουν αρκετά ρομαντικά δράματα πια και μου άρεσε που περιγράφηκε ως «μια ιστορία στοιχειωμένης αγάπης». Λοιπόν ... ήταν σαν μια απογοητευτική ιστορία αγάπης για μένα. Χωρίς να κάνω spoilers, η μορφή αυτής της ταινίας περνά μεταξύ του ρομαντικού παρελθόντος και του τρέχοντος χωρισμού των δύο κύριων χαρακτήρων που απεικονίζονται...