Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Η ταινία έχει ενδιαφέρον εάν την προσεγγίσει ο θεατής με τα μάτια ενός ανθρώπου που ενδιαφέρεται για τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν τα συστήματα. Ωστόσο θα ήθελα περισσότερο βάθος στα δρώμενα ανάμεσα στην οικογένεια και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Η κόρη με την ψυχική διαταραχή φέρει αλλαγές και ανατρέπει δυναμικά που είναι δυσλειτουργικά και δεν πρέπει να προσεγγίζεται...
Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999)
Εξαιρετικη σατιρα.Γελας βλεποντας ακομα και συνανθρωπους σου να πεθαινουν.Ο Κουτρας με τη συνδρομη των αξιων συνεργατων του πετυχε το στοχο του. Διαπιστωσα οτι υπαρχουν μερικα κοινα στοιχεια με την καινουρια ταινια του Τζιμ Τζαρμους οι Νεκροι δεν Πεθαινουν.Ισως ο Τζιμ ειχε δει το μουσακα του Κουτρα πριν γυρισει την ταινια του με τα ζομπι.Ολοι εξαιρετικοι