Πάντα με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Κορεάτικες παραγωγές μπορούν να κάνουν ταινίες τύπου Χόλιγουντ με ένα κλάσμα του προϋπολογισμού που έχουν συνήθως οι ταινίες του Χόλιγουντ. Το «Pandora» έχει το είδος της ταινίας καταστροφής και ως επί το πλείστον το κάνει αρκετά καλά. Η ταινία φαίνεται πολύ κομψή και ακριβής, έχοντας ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που δεν φαίνεται καθόλου ψεύτικο....
Αυτό που βλέπουμε πέρα από μια μεγάλη και αληθινή καταστροφή, είναι η δυνατή συνοχή μιας οικογένειας κάτω από εξαιρετικά τραγικές συνθήκες. Οι πιο δραματικές στιγμές της ταινίας επικεντρώνονται στον Λούκας, στον μεγαλύτερο από τους τρεις γιους της οικογένειας, αναθέτοντας τον ρόλο του προστάτη της μητέρας του. Ψύχραιμος αλλά και τυχερός (όπως και οι υπόλοιποι γιοί της οικογένειας)...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...