Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Όπως φαντάζομαι ένιωσαν και όλοι αυτοί που το είδαν, αυτή η ταινία είναι τόσο χάλια, που έπρεπε να γράψω μια προειδοποίηση σε όποιον σκέφτεται να το παρακολουθήσει. Σας παρακαλώ μην τη δείτε. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφερα να φτάσω στα 80 λεπτά από τα 140, όπου και δεν μπορούσα να αντέξω πια. Ο εγκέφαλός μου φώναζε για να σταματήσω! Μακράν το χειρότερο αυτής της ταινίας είναι...
Φεγγάρι, Σου' ρχομαι (2020)
...