Όλες οι υποψηφιότητες σε μία ταινία! Χωρίς μεγάλα ερμηνευτικά ονόματα και σούπερ ειδικά εφέ, μια πολύ πρωτότυπη και όμορφη ιστορία σε συνδυασμό με μια επίσης όμορφη και πρωτότυπη σκηνοθεσία, μας παρουσιάζουν τη παράξενη σχέση μιας μουγγής γυναίκας κι ενός ανθρωπόμορφου πλάσματος. Ο Μάικλ Σάνον ξεχωρίζει καθαρά από τους υπόλοιπους με τον έντονα ψυχωτικό χαρακτήρα ενώ η όχι διάσημη...
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Ναυμαχία (2012)
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...