Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ από τον μετρ Μάρτιν Σκορσέζε, με τρεις μεγάλους ηθοποιούς (Ντι Κάπριο, Ράφαλο, Κίνγκσλει) με Χιτσκοκική ατμόσφαιρα και μια μεγάλη ανατροπή στο τέλος που μας κάνει να θέλουμε να γυρίσουμε τη ταινία από τη αρχή και να τη ξαναδούμε με τα νέα δεδομένα. Όντως, στα 3/4 της ταινίας, ενώ νομίζουμε οτι έχουμε καταλάβει τι γίνεται, τα πράγματα μπερδεύονται...
Coco: Το Γεύμα του Δάντη (2017)
Ένα animation που μάλλον πρέπει να είσαι μεγάλος για να εκτιμήσεις. Αν και η ελληνική του έκδοση σε μεταφράσεις αλλά και έννοιες υστερεί κατά πολύ από την πρωτότυπη, το αποτέλεσμα παραμένει εκπληκτικό. Δικαίως κέρδισε το Όσκαρ στη κατηγορία Κινούμενα Σχέδια αυτή η οπτικο-μουσική αλλά χωρίς υπερβολές παραγωγή που μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού αγοριού που θέλει να γίνει μουσικός....