Η ιδέα της μεταφοράς της συνείδησής σε ένα νέο σώμα έχει τεράστιες δυνατότητες διερεύνησης μελλοντικών ηθικών επιπτώσεων και πώς θα επηρεάσει την κοινωνία και τα άτομα. Κανένα από αυτά δεν διερευνήθηκε. Αντίθετα, μόλις ολοκληρώθηκε η "μετανάστευση" του πνεύματος, παίρνουμε ένα βαρετά προβλέψιμο ταξίδι στο Χόλιγουντ ενός τυπικού άντρα που κάνει ό, τι μπορεί για να σώσει το παιδί...
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (2019)
Ο σκηνοθέτης Jon Favreau επέστρεψε και εξέλιξε τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στο Βιβλίο της Ζούγκλας του 2016 για να δημιουργήσει μια ταινία πρωτοφανή υπερρεαλισμού. Κάποιες φορές, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι όλα όσα βλέπουμε στην οθόνη είναι μια τεχνητή δημιουργία - κάθε πλάσμα που κινείται, κάθε χόρτο, κάθε σχισμή που έχει το Pride Rock. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών είναι...