Μια γυναίκα - μια κανονική, ελαφρώς δυσαρεστημένη γυναίκα - πηγαίνει στην παραλία. Πηγαίνει για να κολυμπήσει και από το πουθενά, παγιδεύεται από μια παράξενη αίσθηση. Επιστρέφει στην ακτή, αγκαλιάζει τον γιο της, τρώει ένα αχλάδι και στη συνέχεια μαχαιρώνει έναν άνδρα μέχρι θανάτου. Αυτή η σκηνή του τρέιλερ, που είναι και η βάση όλη της σειράς (αλλά και το δόλωμα), είναι αρκετή...
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων: Η Σύγκρουση (2017)
Όσο και αν μου άρεσε αυτή η τριλογία και αυτή η ταινία, πραγματικά εύχομαι να μπορούσαν να προσεγγίσουν περισσότερο στην αρχική έκδοση του 1968. Καταλαβαίνω ότι αυτά είναι prequels, αλλά αν πρόκειται να συνεχίσουν με αυτά, τότε προτείνω να το πάνε χίλια χρόνια ή περισσότερο μετά, λίγο πριν από την άφιξη του Heston στο πρωτότυπο κλασικό του 1968. Η συγκεκριμένη, είναι μια καλή ταινία....