Μου πήρε κάμποσο καιρό για να καταλήξω πως πρόκειται για την ευφυέστερη παιδική ταινία που έχω δει. Πανέξυπνοι διάλογοι, πανέξυπνο σενάριο και πανέξυπνο χιούμορ - κάποια από αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα "πιάσει" ένα παιδί 10 ετών - ακόμα και με την ελληνική μετάφραση σε μια παραγωγή της Warner Bros που δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους γίγαντες Disney και Pixar. Πιστεύω λοιπόν...
Δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει ο σκηνοθέτης με αυτήν την ταινία, γιατί τίποτα δεν φτάνει στο τέλος του. Το θέμα και η ιδέα είναι καλά, ωστόσο δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο η ιστορία αναπτύσσεται: οι χαρακτήρες δεν είναι καλά οριοθετημένοι και τα συμπεράσματα ασαφή. Η σχέση της Emma Thompson και του αγοριού που πάσχει από λευχαιμία είναι κι αυτή ασαφής, όπως φαίνεται να είναι...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...