Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...
Εάν έχετε διαβάσει τα βιβλία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τη λατρέψετε! Περιλαμβάνει τόσο έξυπνα τόσες πολλές σημαντικές σκηνές, παρόλο που προφανώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να συμπεριληφθούν τα πάντα. Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μου άρεσε η νέα δυναμική της προσθήκης του Trevor στην ιστορία, αλλά ο Dylan το κάνει αδύνατο να μην τον αγαπήσετε. Η Jo είναι απολύτως καταπληκτική...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...