Philippe Le Guay - Ταινίες
Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ...ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΣΥΝΟΛΟ ΕΡΓΟΥ.ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΣΤΙΛ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ .ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑΙΝΙΑ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ...ΚΑΝΑΜΕ ΤΑΙΝΙΑ. ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ ΕΠΙΕΙΚΩΣ !!!
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...