Μια καλή ρομαντική κομεντί από τις δεκάδες που κατακλύζουν κάθε χρόνο τον κινηματογράφο. Ένα πολύ δυνατό καστ κι ένα μάλλον συνηθισμένο αλλά καλά διασκευασμένο σενάριο συνθέτει μια αξιοπρεπέστατη αισθηματική κωμωδία που δεν ανταγωνίζεται για όσκαρ, αλλά βλέπεται το λιγότερο ευχάριστα. Κεντρικός ήρωας ο Στιβ Καρέλ στο ρόλο του απατημένου συζύγου που ζητά την εκδίκησή του αλλά αναπόφευκτα...
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Πορφυρά Ποτάμια (2000)
Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στην ταινία ήταν ο Ρενό να βρίσκεται στη σκιά του Κασέλ. Στα νιάτα του ο 2ος φαίνεται να επικρατεί στον ρόλο του πρωτάρη πλην cool αστυνομικού έναντι του παλαίμαχου, γηραιότερου αστυνομικού που υποδύεται ο Ρενό. Το σενάριο καλό αν και λίγο παρατραβηγμένο, είναι ο ορισμός του αστυνομικού θρίλερ. Εξαιρετική η σκηνοθεσία και φωτογραφία. Γενικά...