Παραμυθάκι, αλλά τουλάχιστον ευχάριστο παραμυθάκι καθώς έχουμε δει χειρότερες μεταφορές υπερηρώων της DC Comics στη μεγάλη οθόνη. Γενικά, η ταινία είναι προσεγμένη, με πολλά δυνατά εφέ, δύο λαμπερούς (για το σενάριο) ήρωες και πολλές ιδανικά πλασμένες αμαζόνες! Το σενάριο, ομολογώ, είναι αρκετά ευφάνταστο αν και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά, όπως συνηθίζεται σε ταινίες τέτοιου...
Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...
Στενά Περιθώρια (2012)
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί παγιδεύουν έναν συνεργάτη τους ο οποίος αδίκως φυλακίζεται. Εκείνος δραπετεύει και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του. Κλασικό χολιγουντιανό σενάριο με τη πρωτοτυπία οτι η μισή ταινία είναι γυρισμένη στον 20ο όροφο ενός ξενοδοχείου, όπου ο ήρωας διαπραγματεύεται το μέλλον του. Έχει δράση, έχει αγωνία, αλλά δε ξεφεύγει πολύ από τον μέσο όρο των σύγχρονων...