Θα μπορούσε να ονομαστεί και Η Απολυτη Μπούρδα. Ένας τελειωμενος πιτσιρικάς ξεγελάει το FBI και μια ολόκληρη οργάνωση διαδικτυακού τζόγου ενώ παράλληλα γίνεται εκατομμυριούχος. Πέρα από το σενάριο φαντασίας, ο εντελώς ατάλαντος ως ηθοποιός Τζάστιν Τίμπερλεϊκ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, χάνεται στη σκιά του Μπεν Άφλεκ. Μετάνιωσα που δεν είδα το Jurassic World που έπαιζε την ίδια ώρα....
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...