Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά
Αληθινά Ψέματα (1994)
Έχω δει αυτή την ταινία αμέτρητες φορές όπως άλλωστε και όλες τις άλλες ταινίες του Arnie, αλλά αυτή είναι η αγαπημένη μου στα σίγουρα. Αν και δεν έχει τόσο πολύ δράση σε σύγκριση με τις άλλες ταινίες του Arnie, είναι σίγουρα η καλύτερη ως κωμωδία και με αυτή τη παράμετρο, τη καθιστά καλύτερη συνολική ταινία. Δεκάδες εκρήξεις, χιλιάδες πυροβολισμοί, μάχες σώμα με σώμα και εξαιρετικές...