Το «Διαζύγιο Θανάτου» είναι μάλλον ένα ριμέικ του μεγάλου «Ραντεβού στο Παρίσι», αλλά τελικά (όπως θα δείτε κι εσείς) δεν του αξίζει. Για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ξανακάνουν την original ταινία αφού αυτή είναι μεγαλειώδης μέχρι σήμερα, τόσο ως θρίλερ Χίτσκοκ όσο και ως κωμωδία. Αλλά το έκαναν ξανά, και όπου στην αρχική ταινία πρωταγωνιστούσε ο Cary Grant...
Από την αρχή της ταινίας καταλαβαίνεις ότι ο ερχομός του πρώην στρατιώτη στο σπίτι της οικογένειας θα έχει άσχημη κατάληξη. Ακόμα και ο πιο άπειρος θεατής θα πέσει μέσα στις περισσότερες προβλέψεις καθώς εύκολα μαντεύεις πώς θα εξελιχθεί κάθε κατάσταση, για να μην πω κάθε σκηνή της ταινίας. Ωστόσο έχουμε δει πολύ χειρότερες εκτελέσεις παρόμοιων σεναρίων και ομολογουμένως ο dan stevens...
Μετά (2019)
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...