Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Προσπάθησα, πραγματικά προσπάθησα. Ήθελα να μου αρέσει. Απλά δεν μπορούσα. Η ιστορία έχει γίνει πολλές φορές πριν. Είναι ωραίο να ακούς τραγούδια με διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν γράφτηκαν για το σκοπό αυτό. Επομένως, δεν ταίριαζαν αρκετά. Δυστυχώς, όπως αυτή η ταινία. Απλά δεν ταιριάζει πουθενά. Γιατί οι χριστιανικές ταινίες πρέπει να είναι τόσο γλυκανάλατες; Με τόσο χαλαρή ηθοποιία,...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...