Πως και πως περίμενα να δω αυτή την ταινία. Με ένα πολύ εντυπωσιακό τρέιλερ, όπου ολόκληρες πόλεις κινούνταν πάνω στο χώμα, το concept της ταινίας φάνταζε τόσο ενδιαφέρον. Οι προσδοκίες μου εκπληρώθηκαν μόνο για τα 10-15 πρώτα λεπτά. Μετά τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στις ανούσιες προσωπικές ιστορίες των ηρώων, ενεπλάκησαν χωρίς λόγο κι άλλοι ήρωες και οι εικόνες...
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...
Μπλε Ουρανός (1994)
Το μόνο ενδιαφέρον της ταινίας τελικά είναι ο tommy lee jones 30 χρόνια πριν. Η ταινία ξεκίνησε καλά, έχοντας ταυτόχρονα και κωμωδία και δράμα, μετά άρχισε να μπερδεύει πολλά θέματα στην υπόθεση, μετά έγινε φαντασίας με καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν θα συνέβαιναν στην κανονική ζωή και στο τέλος μας έδωσε ένα απότομο happy ending τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ούτε η Τζέσικα λανγκ...