Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Ο Γουίλ Σμιθ δίνει μια οριακά ανυπόφορη παράσταση - στη λάθος πλευρά της οριακής γραμμής - σε ένα μη ικανοποιητικό αθλητικό δράμα. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Δρ. Bennet Omalu, ενός παθολόγου της Νιγηρίας στο Πίτσμπουργκ, που αμφισβήτησε τον ισχυρό κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Είχε αποδείξεις ότι, με κράνη ή χωρίς κράνη, το παιχνίδι δημιουργεί στους παίκτες του εγκεφαλικές...
Ταρίχευση (2006)
Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Μια ηλίθια σε σενάριο ανώμαλη ταινία, πιθανόν για να κάνει εντύπωση ο σκηνοθέτης. Γεμάτο αηδιαστικές σκηνές οι οποίες δεν χρειάζονται και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που είναι τόσο μα τόσο αηδιαστική. Να ήταν έαν splatter με zombie θα είχε νόημα. Οσκαρ βλακείας πραγματικά