Έχοντας δει πολύ παλιότερα και τις δύο ταινίες με την μοιραία πτήση στις Άνδεις που συγκλόνισε την ανθρωπότητα , αυτή ομολογώ είναι σε άλλο επίπεδο. Λεπτομερέστατη , απεικονίζοντας όσο πρέπει ανάγλυφα και περιγραφικά το δυστύχημα , μεταφέροντας στο 'πετσι' του θεατη την απελπισία αλλα και τον πόνο που κυριαρχούν με ενα τέμπο αφήγησης ''ζωντανό'' ... σε βάζει "μέσα της".... Αξί...
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Το Δείπνο του Βοσκού (2020)
Υπεροχη ταινια που αγγιζει ευαίσθητες χορδες σε μια περιοδο αλλεπαλληλων πιεσεων πανταχοθεν. Υμνει την σπουδαιοτητα του απλου ως παιξιμο, ως εικονα. Στελνει αβιαστα πολλα μηνυματα στον "εσωτερικο σκληρό" μας. Ο θεος προερχεται απο το αγνο και εμπεριεχεται σε καθετι αγνο, το ζευγαρι οταν βαδιζει πνευματικα συμπορευεται ως το τελος, η αμφισβητηση εντοπιζεται ακομη και στον ιδιο τον...